Ik ben de zeikerd!!

Ik heb net de tuin laten opkalefateren voor een milletje of wat. Nieuwe beukenhaag, vette mest op de schrale heidegrond, kekke hippe Belgisch hardstenen tegels erin en het compleet verruïneerde grasveld laten pimpen. Aardig bedragje: ook ex btw nog!

Kom ik thuis, vliegen bij de poort direct twee vette graspollen om m’n oren. Mijn nieuwe gras is namelijk niet bestand tegen de superkrachten van Dita’s, Adidassen en Voodoo’s. De beukenhaag evenmin, zie ik aan een paar geknakte takken. Ik ontplof nog net niet, maar vraag mijn schatten van zonen wel of ze komende maand van plan zijn extra trainingsuren te draaien op de club, om op die manier de rekening van de reparatie van het grasveld te kunnen betalen. Beetje glazig kijken ze me aan. ‘Zeikerd’, lees ik in de meewarige blik die ik toegeworpen krijg.

Tuurlijk, ik ben de zeikerd, maar ik heb net het leuke bedragje ex BTW kunnen aftikken aan onze vriendelijke vriend met de ó zo groene vingers.

Volgens mij ligt op zeven minuten fietsen een prachtig hockeycomplex, waar ze altijd terecht kunnen! Deze zeikerd heeft nog wel een zak ballen liggen. Die kunnen ze meenemen. Kunnen ze de hele middag zoveel op doel rossen als ze willen zonder dat ze iemand in de weg zitten en zonder dat er iets gesloopt wordt.

Maar oh ja, ook daar wel graag uit de beukenhaagjes blijven die er net staan. En van het nieuwe, nog steeds zwarte veld blijven, dat dus nog steeds niet klaar is. En dus nog geen hockeyveld is! Voor die haagjes en dat veld in aanleg is de afgelopen maanden nog net iets meer afgetikt dan voor onze tuin.

René van Hattum