Dé wedstrijd die nooit gespeeld werd, het relaas van Dames C.

Vorig seizoen ontstond er ineens een mooie kans voor Spabo. Na jaren proberen en puzzelen hadden we ineens zoveel nieuwe aanwas bij de veteranen dat we een nieuw team konden oprichten: Dames C.

We deden een verzoek bij de bond om in de tweede klasse in te stromen. Helaas was daar geen plek, dus we kwamen in de derde klasse terecht. Fanatiek en enthousiast als we begonnen, hadden we met z’n allen 1 doel: promoveren naar de tweede klasse. Want met zijn allen hadden we het gevoel en de overtuiging daar kunnen we heen en daar zullen we spelen volgend seizoen.

Onder de bezielende leiding van Ellen/Paul startten de trainingen en trainden we automatismen in. We raakten steeds beter op elkaar ingespeeld en lieten regelmatig mooie dingen zien op het veld.

De competitie ging van start en overwinning op overwinning werd binnen gesleept. Al snel bleken we, daadwerkelijk, een serieuze kandidaat voor promotie te worden. Een snelle blik op de stand leerde ons dat Houten onze grootste uitdager was. Week na week wonnen wij... en Houten ook. Qua doelsaldo liep Houten wat uit, maar onze tegenstander van deze week, was de week erop de tegenstander van Houten. We kregen dus een reeel beeld van onze verhouding onderling. 

Tot dat moment ging alles volgens plan, de competitie was 6 wedstrijden jong, de titanenclash stond op het programma: Dames C - Houten C. De messen waren geslepen, alle vakantieverloven waren ingetrokken, iedereen keek reikhalzend uit naar dé wedstrijd. 

Maar toen kwam de persconferentie van 13 oktober, de competitie werd tijdelijk stilgelegd, trainen mocht nog wel, maar met voorwaarden. De club voorzag in creatieve  manieren om door te trainen, waarvoor dank. 

Inmiddels is de rest geschiedenis én tegelijkertijd de realiteit... het tijdelijk stopzetten is een definitief einde van de competitie geworden. 

Hoezeer we ook snappen dat de maatregelen nodig zijn, dat het niet anders is, dat een wedstrijdje niet spelen in het niet valt bij al het leed en gedoe wat COVID heeft aangericht, we balen er toch een beetje van. In gedachte is door menig speelster de wedstrijd toch gespeeld, we weten alleen de uitslag niet. 

Het maakt ook niet meer uit, we trainen door, onder de maatregelen die op het moment gelden. We wennen eraan, we wassen onze handen, we houden afstand, we spelen geen duels, we hebben inmiddels vele schema’s versleten; wie in welk tweetal/viertal speelt en wie welke kleur shirt draagt. 

En steeds mag er een beetje meer, een duel spelen, een partijtje onderling en het biertje op het terras na de training. Wat hebben we het gemist en wat zijn we blij dat we weer mogen. De einde-seizoen-borrel hebben we ook gevierd, dus dit gekke seizoen is nu formeel ten einde.

De ‘eindstand’ is duidelijk, de volle buit: 6 wedstrijden gespeeld, 6 wedstrijden gewonnen. Slechts 2 tegengoals, waarmee we de minst gepasseerde verdediging/keeper zijn. 18 goals gemaakt door 8 verschillende speelsters. Topscorer Leonie maakte er maar liefst 6!

Tot na de zomer.

Dames C

--