Gelukkig is het clubhuis open

Het is woensdagmiddag, twee uur. Buiten is het 4 graden en onaangenaam. Echte Hollandse kou. Waterkoud. Gevoelstemperatuur -3 heet dat tegenwoordig. Gewoon vies koud, heette dat nog niet zo lang geleden.

Op de watervelden dartelen zestig mini’s. Sommigen in korte broek, of een rokje zonder trainingsbroek. De beentjes ietwat blauwig. Sommige handjes trouwens ook.

Met regelmaat moet er eentje plassen. Ze zijn 7, dus is er haast bij. Anders wordt het veld nog natter. Een ander krijgt een bal op zijn knie. Even ijs halen, boven in het clubhuis. Dan valt een van de Boschkabouters; gebeurt wel vaker. Daarvoor is een pleister nodig. Liggen binnen in de EHBO-doos. Een paar moeders en vaders kijken toe van achter de ramen van het clubhuis. Zonder te bewegen is het buiten te guur.

Oeps, daar kopt een van de jongens een bal. Niet de bedoeling, maar het is gebeurd. Ook even naar boven; ijs erop, even wat warmte, slokje limonade, een beetje aandacht en het is over. Gelukkig is het clubhuis open.